De laatste tijd wist ‘de’ pees zijn irritatie iedere keer na een minuut of 7 succesvol over te brengen naar mijn hoofd, ik vond het bijna eng om langer te lopen dan die 7 minuten.
Het inlopen ging ok, weinig signalen vanuit mijn knie. Dat viel me niet tegen. Tijdens de tempo’s merkte ik dat mijn benen wel willen, maar dat die pees erg fragiel reageert.
Wel heb ik uitgevonden dat ik redelijk kan lopen wanneer ik mijn bekken iets naar achter kantel, en dus minder een ‘zithouding’ aanneem. Het is lastig zoeken naar die houding, en met nog maar een paar dagen te gaan voor de wedstrijd is een experimenteerfase eigenlijk niet waar ik nu wil zijn. Maar ik heb geen keus; dit is het, ik zal tijdens de wedstrijd vooral moeten focussen op mijn lichaamshouding, en dus iets minder op de race zelf.
‘s Middags zijn we naar de Hoover Dam geweest, maar daar was ik vooral bezig met die nazeurende pees. (‘s Avonds trok dat weer weg, vandaag is alles weer ‘hersteld’.)
Die dam, dat is nog best een klomp beton...
Afijn, kijk zelf;
Geen opmerkingen:
Een reactie posten