Vandaag 2 uur fietsen op het programma, zone 0. Op zich weinig moeilijks aan zou je zeggen. De praktijk was – je kon er op wachten - anders.Maar eerst brachten wij ons offer aan de grootste aller Amerikaanse goden: Money. International Plaza Shoppingmall in Tampa was één van de attracties die we gezien moesten hebben, volgens een vriendelijke dame in onze supermarkt. Triple A-status, volgens haar: ‘Amazing, Awesome, Astounding’. (compleet met iets te luide, iets te nasale uitspraak)
Ik vroeg nog aan Fred of er parkeergelegenheid was. The Mighty Google bracht antwoord, zie afbeelding 4b, sub F hieronder.
Eerst nog even langs onze om-de-hoek-Starbucks, Europeanen hangen nu eenmaal aan tradities, en daarna naar de ‘Temple of Green’. (Voor een goed begrip: de rondweg om de mall is ongeveer 2,5 km lang.)
De wederom nasale ‘Hi, how are you’s waren niet van de lucht, maar zonder dat iemand ooit luistert naar je antwoord. Getest: ‘Ozewiezewozewiezewallakristalla’ werd ook gewoon als valide antwoord geaccepteerd.
 |
| afbeelding 4B sub F |
De kwaliteit van de producten was, op een paar winkels na, ondergeschikt aan de offers die we geacht werden te maken, maar ik heb toch nog een paar lekkere schoentjes gevonden, paarse natuurlijk.
Daarna begon voor mij het belangrijke deel van de dag: het eenvoudige fietsplan dat anders uitpakte.
Op de eerste plaats zit de jet nog niet in de legs maar gewoon in de lag, en de verkoudheid in de neus en borst heeft ook nog geen verhuiskaartje gestuurd. Alleen de armen zijn fit. (Gelukkig mag ik morgen zwemmen.)
Op de tweede plaats bevindt onze accommodatie, die voor de rest overigens prima is, zich vlak naast een hoofdweg, de Ulmerton Road. Een vierbaansweg waar zo’n 55-60 miles/hr gereden mag worden. We hebben er fietsers gezien, dus je mag er kennelijk ‘gewoon’ fietsen.
Het plan was briljant in al zijn eenvoud: ik rijd de weg af tot Indian Rocks Beach, daar maak ik een klein oplusrondje®, om daarna dezelfde weg terug te nemen. Ideaal plan!
De praktijk was ugly: na welgeteld 1 km was ik zo bang dat ik Ulmerton road verliet, rechtsomkeert maakte, en wat ben gaan ‘zwerven’ over bedrijventerreinen en een woonwijk.
Alles is hier zo groot dat je niet ‘ff’ naar een gebied waar je zonder acuut levensgevaar (maar dan bigger) kan fietsen. Daarvoor moet je echt eerst een stuk met de auto, of – voor een eventueel volgende keer – een accommodatie uitzoeken die ‘vertrek-fiets-vriendelijk’ is.
De fietstraining van vandaag was dus eigenlijk niet een training noemen, ik fietste op voetpaden, deed dat zeer rustig, en moest goed oppassen voor uit zijstraten opduikende nog grotere auto’s dan de onze. Na een klein uurtje had ik het ook wel bekeken, dit was het niet, volgende fietstraining iets anders bedenken. Op zo’n moment mis je toch wel een ietsiepietsie ons kleine, overzichtelijke landje…
Op de terugweg kwam ik Fred tegen, die was een stukje gaan lopen door het rijke suburbia, rondje golfbaan. Je wilt niet weten wie en wat hier allemaal recht heeft op oversteken, hij moest een flink stuk omlopen voordat hij mocht. Morgen vast spierpijn...
 |
| Ken je die mop van de Flintstones, een wip en die klimmer die een stukje ging hardlopen? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten