Nog twee en een halve week

Vandaag kreeg ik een zenuw-kriebel in mijn buik. Zomaar, zonder aanleiding - ik zat gewoon op de fiets te doen wat ik moest doen - sloeg de stress toe.

De race komt nu echt rap dichterbij. Maar mijn stress heeft ook te maken met de laatste loodjes op het werk plus alle dingen die nog voor vertrek geregeld moeten worden. Ik heb mezelf ook wel wat op de hals gehaald qua drukte bedoel ik.

Komende weekend vertrek ik naar Drenthe om zaterdag 30 oktober mee te doen met de Wintertriathlon in Assen, in een trio wel te verstaan. Samen met Fred en zijn broer Mark vormen wij het trio 'de Vriese Doorlopers', naar de achternaam van de twee mannen. Uiteraard heb ik ons ingeschreven voor de lange afstand (10 L - 50 F - 20 S).



Het idee om mee te gaan doen was in de zomer al opgevat, al voor ik me in Wiesbaden plaatste voor het WK in Clearwater. Mark is ook gek op sporten, o.a. volleybal en hardlopen, maar vanwege een druk leven van werk, vaderschap in een gezin met twee kleine kinderen en blessure van zijn elleboog stond het sporten de laatste jaren wat lager op de prioriteitenlijst. Maar met een wedstijdje in de planning is het altijd makkelijker om je te focussen en te (blijven) trainen, blijkt ook nu weer. De kilo's vliegen eraf.

Fred zou gaan schaatsen, dat stond vast. Mark mocht kiezen, of 10km hard lopen op 50km fietsen. Hij koos voor het eerste, prima dan zou ik fietsen.

Omdat het WK in Florida toch nog nèt iets belangrijker is dan het lidmaatschap van dit prestigieuze trio, heb ik mijn coach (Mister W.W.) nog even gevraagd of het een probleem was dat ik me had ingeschreven voor de wintertriathlon. Dat was het niet, juist wel goed zo, twee weken voor de wedstrijd.

Nu denk ik er iets anders over. Niet zozeer het fietsen, toch een soort tijdrit van 50 km, maar meer omdat het vier dagen voor vertrek naar Florida betreft. En van de vier dagen ik nog twee volle dagen moet werken. Een beetje stress heb ik wel: ik moet nog wassen, voeding kopen, kleding uitzoeken, wedstrijdpakje ophalen, eten voor onderweg, naar tango les, verjaardag Oma, ouders gedag zeggen, vriendjes en vriendinnetjes gedag zeggen en ohja, ook nog trainen en mijn fiets schoonmaken en ontmantelen alvorens ik deze in de fietskoffer inpak... en natuurlijk ook nog ergens een beetje chillen, en weer doorgaan. Wat zal ik blij zijn als ik woensdag in het vliegtuig zit, of zal ik dan stress over iets anders krijgen... ;-)