En ineens is het daar: de seizoensopener. Tot afgelopen zondag was ik aan het bouwen, en nu ben ik plots een parcours aan het verkennen. Van een Ironman 70.3. Niks geen Kwartje van Woerden, dat vijf jaar mijn opwarmertje was.Dit jaar warm ik op in Alcudia, Mallorca. Aan het weer zal het niet liggen.
Zondagavond laat vloog ik aan, wat me de kans gaf om zondagochtend nog rustig te pakken, en ‘s middags lekker naar de tangoles te gaan. (Ja, er is meer dan triatlon.)
Geen stress dus. Demonteren van mijn fiets had ik vaker gedaan, en ik had alle tijd daarvoor. Ik was relaxed, ik had chillfactor 10, ik was cooler dan Usain Bolt, mijn naam was Icewoman.
En toen dacht ik even niet na: ik draaide mijn
Crowdsourcen dan maar, de hashtag #durftevragen doet het goed op twitter, al krijg je ook wel tips waarop je niet zit te wachten: ‘ga naar de fietsenmaker’ (op zondag), ‘misschien moet je je fiets losdraaien van je pedaal’, enzovoorts... #bedankt.
Een persoon waagde het om me te vragen of ik wist dat de schroefdraad van een pedaal tegengesteld is. #egokillingtweet
Dus mijn tweede hulplijn ingeschakeld: Eva ‘Wierenga’ Janssen. Het voordeel van hoogzwangere triatletes: ze zijn vaker thuis. Zij had nog wel een pedaalsleutel (die van mij had ik kapotgedraaid).
Toen het daarmee ook niet lukte werd de derde hulplijn opgeroepen: testosteron. Wouter ‘Janssen’ Wierenga werd in Superman-outfit doorgestuurd om de onverdoofde pedaalamputatie te verrichten. Maar deze
Ook mijn verloofde, die klimmer met die popeye-onderarmen, kreeg het niet voor elkaar, ondanks dat Wouter als contragewicht op de
Conclusie: die zit goed vast. Mijn ego richtte zich iets op, twee mannen kregen niet los wat ik had vastgedraaid. #PuppyPowerrrrr
De fiets paste gelukkig ook met een
De reis zelf verliep voorspoedig: twee uurtjes vliegen en een privetaxi later stond ik in mijn hotelkamer in Alcudia. Daar wachtte mij een leuke verrassing: een flesje wijn en een lieve kaart van mijn vaste trainingsstage-groep!
Dit jaar was ik voor het eerst sinds jaren niet meegeweest op trainingsstage, zij hadden een paar weken voor mij in hetzelfde hotel overnacht, en hebben mij een prettig thuisgevoel bezorgd.
De TVH-kampioenen verblijven in hetzelfde hotel, en hebben me de volgende ochtend liefdevol geadopteerd. Trainingsplannen werden gemaakt aan de ontbijttafel, samen met Tommy en Joop heb ik het wedstrijdparcours gefietst.
De klim is 7,7 km lang, en heeft een stijgingspercentage van 5,5%. Ik vond het heel goed te doen. Klimervaring heeft er voor gezorgd dat ik anders tegen een berg aankijk, en er minder tegen opkijk...
 |
| twee van de TVH-kampioenen |
De laatste 40 kilometer tot de wissel mag ik zaterdag weer mijn beste Cancellara-imitatie geven. (dat lukte me in Clearwater ook vrij aardig...) Het schijnt wel behoorlijk te kunnen waaien op dat stuk, maar daarvoor hebben we het oudhollandse credo ‘niet mekkeren, de meeste wind maak je zelf’.
Resume Overvlakkee: het fietsparcours valt niet tegen. Morgen een duurloop van 1.30 uur en dan ga ik het loopparcours verkennen. Ik hoorde al wat geluiden dat het pad langs het strand niet erg prettig loopt. Extra reden om zaterdag een beetje door te lopen...
We zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten