Updates

Terug van (nooit) weggeweest

Het heeft even geduurd, maar ik ben weer terug. Back in business zeg maar.

Na mijn geweldige avontuur in Clearwater in november heb ik nog geruime tijd ten volle kunnen nagenieten. De sneeuw van december nodigde ook meer uit tot mijmeren dan tot trainen. Natuurlijk heb ik wel wat uurtjes gemaakt, maar ik durf het amper trainen te noemen.

Dus toen het jaar zich vernieuwde was mijn ritme geen ritme meer, was mijn motivatie hand in hand met de buitentemperatuur tot onder het nulpunt gedaald, had ik last van wat pijntjes, en had ik het druk met andere zaken die binnen de privésfeer mijn aandacht vroegen. Kortom, de balans was eruit.

De enige manier om die balans weer op zijn plek te zetten was door simpelweg weer te focussen op een wedstrijd of doel in de toekomst. Motivatie helpt, ook al is die motivatie extern.

Inschrijven dus: voor de 70.3 Ironman Mallorca. De afgelopen paar jaar zijn we met een aantal clubgenoten in april voor trainingsstage naar Mallorca gegaan, dus het eiland en het parcours van de wedstrijd is mij bekend. Altijd prettig. Focus? Check!

Met die focus kon ik mijn trainingen weer wat oppakken, maar een duurloop van twee uur, die ik in november zo uit mijn broekspijpen schudde, verliep lang zo soepeltjes niet meer. Oei, wat loopt zo'n "in vorm conditie" toch snel terug.

Er zat niets anders op dan me er niet al te druk over te maken, wat voor mij altijd een hele opgave op zich is. ;-) Je kijkt toch voortdurend weer terug naar eerder periodes, "Vorig jaar om deze tijd had ik al hele goede vorm..."
Eind december vorig jaar liep ik in Linschoten zomaar een dik pr op de halve marathon, 1.35,49 Dus ja, als je dan in januari met hangen en wurgen (zonder dat bij dat wurgen dooien gevallen zijn overigens) een duurloop van twee uur afwerkt...

Halve van Schoorl



Week twee februari: de halve marathon van Schoorl. Ik heb altijd al een soort haat-liefde verhouding met deze wedstrijd gehad. Het is onmiskenbaar een klassieker, en de omgeving is schitterend, maar de wedstrijd kan ook erg gemeen zijn; de duinen waar plots de wind opsteekt, het heuvelachtige parcours, en ik maak me altijd druk over de bereikbaarheid van Schoorl... Meer dan eens stond ik gestresst in de mega-file van deelnemers die Schoorl in wilden. Terwijl ik mijn beste wedstrijden beleef wanneer ik ontspannen aan de start kan verschijnen.

Om die stress dit jaar te voorkomen had ik de clubgenoot met wie ik samen naar Schoorl zou rijden succesvol angst aangejaagd met mijn verhaal van file, stress, slechte bereikbaarheid. Ruim op tijd waren we aanwezig, we hebben ontspannen een bakje koffie kunnen drinken.

Na het inlopen was daar dan toch nog de typische Schoorlstress: de brandweer had in al haar wijsheid, maar om duister gebleven redenen, besloten dat alle tassen ingeleverd moesten worden bij de organisatie. Ineens stonden we rijen dik voor de provisorische inleverbalie. Acuut zuurstofgebrek in mijn kalmeringscentrum. STRESS! ONGEDULD! PANIEK!

Uiteindelijk kwam het bloed weer waar het moest zijn, en heb ik mijn tas ergens gedropt. Precies twee-en-een-halve minuut voor de start stond ik mijn startvak.

Ik had me voorgenomen om de eerste paar kilometer rustig te beginnen; met minder dan zes weken serieuze training in de pocket waren mijn verwachtingen laag. Na vijf km kwam mijn ware aard weer boven en verklaarde ik het rustige opening voor gesloten. Mijn hartslag mocht naar zone 'nog-net-lekker'.

Pas na 45 minuten - vlak voor de helft van de wedstrijd - had ik een lekker tempo te pakken, dit kon ik volhouden. De weinige wind die er was blaasde voornamelijk in de rug of van opzij. Iedere kilometer klokt ik, en ik kan vol trots zeggen dat ik volgens plan niet één keer gekeken heb wat mijn Polar liet zien. Ik wilde mezelf niet opjutten en gewoon lekker lopen, mijn tijd zou ik aan de finish wel zien.

Vanaf de 19km heb ik geprobeerd het tempo wat op te voeren, en dat ging. Hoewel mijn ademhaling wel wat hoog zat, en mijn middenrif niet helemaal ontspannen was, kon ik dit hogere tempo vasthouden. Honderd meter voor de finish zette ik een klassieke eindsprint in, tradities zijn alleen maar tradities wanneer je ze traditioneel uitvoert.

Finishtijd: 1.41.29. Een pr voor Schoorl, wauw! Met zes weken training en een race zonder referenties, maar puur op gevoel. Ik ben er weer.

Of was ik nooit weggeweest... ?

Details

Startnummer 7112

NaamEsther Brakenhoff
WoonplaatsGAC Hilversum
AfstandHalve marathon
CategorieV35
Totaal plaats553 / 2477
Categorie plaats6 / 95
Snelheid12,474 km/uur
Bruto tijd1:42:51
Netto tijd1:41:29
Uw relatieve finishpositie in het totale deelnemersveld van de Halve marathon:


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Esther Brakenhoff Shared by WpCoderX Copyright © 2014

Mogelijk gemaakt door Blogger.