Op het schema voor vandaag, maandag, stond nog een combitraining, met kort lopen, dat wel. De trainer had hierbij explicitiet uitgesproken dat deze training op maandag moest gebeuren. Met de rest van de trainingen op het schema mocht ik wel schuiven, maar de maandagtraining moest echt de maandagtraining zijn.
Dus ik stond op scherp, want de laatste echte training dateerde al weer van een paar dagen geleden. Deze had ik donderdag afgewerkt in Hilversum, onder toeziend oog van vriendin en personal trainer Amber Elings, die haar trainingen aanbiedt bij Marco Personal Training. Een zeer prettige plek om te trainen, rust en uitdaging gaan door de plek en inrichting samen. Het is (bijna) makkelijk om tot het uiterste te gaan, want dat hoort voor mij wel een beetje bij krachttraining.
Bijna twee jaar geleden ben ik bij Amber met mijn krachttrainingen gestart, als aanvulling op alle duurtrainingen die horen bij een triatlonschema. In die periode was ik ook nog steeds herstellende van een bovenbeenblessure, een belangrijke reden voor mij om met krachttraining te gaan starten. In het eerste halfjaar richtte Amber zich in haar trainingen ook specifiek op die zwakke plek.
De eerste periode was vooral frustrerend, omdat ik werd geconfronteerd met oefeningen die ik niet goed kon. (Weer iets met geduld, of geen geduld eigenlijk.) Ik was niet gewend coördinatieoefeningen te doen op basis van rompspanning. Ik had simpelweg weinig rompspanning, en dus viel ik om, rolde ik van de bal af en van die dingen.
Maar... De aanhouder wint, en zoals het een ware duuratleet betaamt ging het uiteindelijk beter. Nu, na bijna twee jaar, ben ik zo ontzettend verbeterd! En dan heb ik het niet eens over de balans- en coördinatieoefeningen - hoewel die tegenwoordig vrij makkelijk gaan - maar wel over het fietsen en het lopen. Op beide onderdelen ben ik aanzienlijk sneller geworden. Op de fiets kan ik mijn kracht veel beter kwijt, durf ik harder te trappen, met het lopen ben ik vooral sneller geworden doordat ik - mede door de krachttraining - een paar kilo lichter ben geworden. En dat scheelt met lopen echt een paar minuten! Voor de mogelijkheid om deze training wekelijks te kunnen doen op zo'n prettige plek, met die superbegeleiding, ben ik zeer dankbaar!
Dus ik stond op scherp, want de laatste echte training dateerde al weer van een paar dagen geleden. Deze had ik donderdag afgewerkt in Hilversum, onder toeziend oog van vriendin en personal trainer Amber Elings, die haar trainingen aanbiedt bij Marco Personal Training. Een zeer prettige plek om te trainen, rust en uitdaging gaan door de plek en inrichting samen. Het is (bijna) makkelijk om tot het uiterste te gaan, want dat hoort voor mij wel een beetje bij krachttraining.
Bijna twee jaar geleden ben ik bij Amber met mijn krachttrainingen gestart, als aanvulling op alle duurtrainingen die horen bij een triatlonschema. In die periode was ik ook nog steeds herstellende van een bovenbeenblessure, een belangrijke reden voor mij om met krachttraining te gaan starten. In het eerste halfjaar richtte Amber zich in haar trainingen ook specifiek op die zwakke plek.
De eerste periode was vooral frustrerend, omdat ik werd geconfronteerd met oefeningen die ik niet goed kon. (Weer iets met geduld, of geen geduld eigenlijk.) Ik was niet gewend coördinatieoefeningen te doen op basis van rompspanning. Ik had simpelweg weinig rompspanning, en dus viel ik om, rolde ik van de bal af en van die dingen.
Maar... De aanhouder wint, en zoals het een ware duuratleet betaamt ging het uiteindelijk beter. Nu, na bijna twee jaar, ben ik zo ontzettend verbeterd! En dan heb ik het niet eens over de balans- en coördinatieoefeningen - hoewel die tegenwoordig vrij makkelijk gaan - maar wel over het fietsen en het lopen. Op beide onderdelen ben ik aanzienlijk sneller geworden. Op de fiets kan ik mijn kracht veel beter kwijt, durf ik harder te trappen, met het lopen ben ik vooral sneller geworden doordat ik - mede door de krachttraining - een paar kilo lichter ben geworden. En dat scheelt met lopen echt een paar minuten! Voor de mogelijkheid om deze training wekelijks te kunnen doen op zo'n prettige plek, met die superbegeleiding, ben ik zeer dankbaar!
Terug naar de training van vandaag. Twee uur fietsen, waarvan een uur in zone twee, met aansluitend vijftien minuten lopen in zone twee. Ik startte vanaf de parkeerplaats, vlakbij het parc fermee. Fred heeft er nog een leuk filmpje van gemaakt, onderaan deze update te zien.
Het eerste gedeelte van het fietsparcours is een aanloopstuk Highway 117. Die hebben we ook gefilmd, vanuit de auto. Er is één langere klim op de 117, die heb ik vandaag ook gefietst.
Het merendeel van de route op de 117 is redelijk te doen, wat zoveel wil zeggen dat het niet zo steil wordt dat terugschakelen naar het kleine blad noodzakelijk is. Dat was alleen het geval bij de lange klim. Het uitzicht op de 117 is niet heel spectaculair, wel mooi, maar niet zo mooi als het laatste gedeelte van het fietsparcours, maar daarover zometeen meer.
Na een kleine veertig minuten ben ik de snelweg overgestoken - toch beetje eng en raar- maar alle automobilisten zijn geattendeerd op wildfietsende triatleten en overstekende hertjes, dus ik vertrouw er maar op dat het 'normaal' is dat ik hier de snelweg oversteek.
Het merendeel van de route op de 117 is redelijk te doen, wat zoveel wil zeggen dat het niet zo steil wordt dat terugschakelen naar het kleine blad noodzakelijk is. Dat was alleen het geval bij de lange klim. Het uitzicht op de 117 is niet heel spectaculair, wel mooi, maar niet zo mooi als het laatste gedeelte van het fietsparcours, maar daarover zometeen meer.
Na een kleine veertig minuten ben ik de snelweg overgestoken - toch beetje eng en raar- maar alle automobilisten zijn geattendeerd op wildfietsende triatleten en overstekende hertjes, dus ik vertrouw er maar op dat het 'normaal' is dat ik hier de snelweg oversteek.
Dezelfde route weer terug, vlak langs het startpunt van vandaag om de laatste 25 km van het parcours de fietsen. Nou, het venijn zit hem in de staart! Het laatste deel is erg onregelmatig en met behoorlijke steile, ook wat langere, klimmetjes. Wat die klimpercentages goed moet maken is het uitzicht, dat is prachtig! Maar of je dat volgende week zult zien na al 75 kilometer te hebben geramd, ik denk het niet.
Na het keerpunt wordt het weer makkelijker omdat je dan relatief meer daalt. Weer teruggekeerd bij de parkeerplaats zat mijn soigneur, alias echtgenoot, in de auto te wachten ( met een boek, dat vind ie leuk) zodat ik kon wisselen.
Achterin de auto was er alle ruimte om me om te kleden, om vervolgens in een rap tempo dat kleedhokje weer uit te rennen. (Schuifdeuren aan beide zijden van de auto.) En dat lopen, dat ging goed! Het is een grote opluchting omdat na Eupen mijn bovenbeen lichtelijk geïrriteerd was en nu precies op tijd in orde lijkt te komen.
Dat geeft vertrouwen voor zondag,!
Na de training zijn Fred en ik nog het dorpje in geweest, wat ook heel leuk was, maar misschien kan je nu beter het filmpje gaan bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten