Updates

Lars Boom en ik…

Vandaag stond er zwemmen en lopen op mijn programma. Wel gek om op op het strand van Mallorca voor het eerst weer je wetsuit aan te trekken.

Ik weet wel van voorgaande jaren dat je de eerste paar keer zwemmen best voelt aan de bovenkant van je bovenarmen, zo’n pak trekt toch aan je.

Ook was ik benieuwd naar de water temperatuur. De TVH-kampioenen vonden het redelijk aangenaam, maar wat voor een ijsbeer aangenaam is, is voor een struisvogel ondraaglijk.(Gelukkig is deze struisvogel een meester van de ontkenningstactiek.)

Aan de ontbijttafel werd het plan de campagne opgesteld. Iedereen wist wat hij vandaag wilde, alleen Tommy twijfelde. Een simpel ‘Tot straks dan, Tommy…’ was voldoende om het windvaantje over te halen naar het zwemkamp.

Ruud, Bram en Dick gingen rustig fietsen. Zeiden ze. Veel gehoon aan de tafel, ‘Rustig fietsen…?!, ja, zeker 32 gemiddeld!’ Nu ken ik de mannen nog niet zo goed, en al helemaal niet hoe zij zich gedragen op de fiets qua tempo, maar ik ken wel meer mannen die op zondagochtend ‘rustig’ gaan fietsen terwijl ik wanhopig in de slipstream probeer te blijven. ’s Middags hang ik dan als een dood vogeltje tegen Fred aan terwijl hij probeert onze tangoles te volgen. (Jan Mijwaart en tango, dat gaat niet samen op dezelfde dag.)

Maar goed ik dwaal af, terug naar Mallorca.

Om half elf stonden Peter, Lieke en ik zoals afgesproken op het strand. Joop en Tommy waren elders…

Peter lichtte mij even in over de wijze van afspreken met Tommy. Altijd een kwartier eerder afspreken dan je wilt vertrekken, dan heb je kans dat je minder dan een kwartier vertraging oploopt.

Om tien over half elf hezen we ons in de zwarte pakken. Het water was helder en lekker warm. Volgens de GPS-tomtom-hartslagmeter-luchtdrukmeter-hoogtemeter-horloge-dat-ook-eens-de-tijd-telt-en-de-datum-weet-maar-niets-zinnigs-weet-te-melden-over-de-zin-van-het-leven van Joop zwommen we exact 367 meter en 17 centimeter de zee in. Vanaf daar zwommen we langs de gele boeien tot voorbij de pier. Ik zwom heerlijk, achter Peter aan dus ik hoefde niet steeds te kijken en kon rustig zwemmen, super!

Nadat we even bij de pier hadden gelegen gingen we weer terug, de exacte meters zouden we later horen beloofde Joop ons. Spannend man!

Nu hadden we wind tegen, dus kleine golfjes op het water. Peter zwom nu iets bij mij vandaan. Volgens mijn schema mocht ik wel doorzwemmen, maar het was geen wedstrijd dus bleef ik hetzelfde tempo doorzwemmen.

Terug op het strand barstte de discussie los over hoe het zwemparcours nu precies loopt. Gelukkig zijn die TVH-mannen niet zo heel erg eigenwijs, binnen een uurtje waren ze eruit. #duurtlang

Joop’s GPS-tomtom-hartslagmeter-luchtdrukmeter-hoogtemeter-horloge-dat-ook-eens-de-tijd-telt-en-de-datum-weet-maar-niets-zinnigs-weet-te-melden-over-de-zin-van-het-leven wist ons te vertellen dat we 2100 meter hadden gezwommen.

Volgens Lieke ‘best netjes’. Zo in de zee lijkt het altijd minder lang dan wanneer je in het zwembad 2100 zwemt. (Kijk: dat zijn zinnige opmerkingen.)

Voor het betere vakantiegevoel dronken we een kop koffie bij de Italiaan aan het strand. Heerlijke koffie! In de koffietent zat ook een groepje Engelsen, waarvan een dame van onafzienbare omvang een gele strapless jurkcircustentparachute aanhad. Volgens Peter is zij voor zaterdag ingehuurd als keerboei.

’s Middags heb ik anderhalf uur gelopen, over het parcours van zaterdag. Het is een kruising tussen een boulevard en een verdwaald stukje Parijs-Roubaix.

Zaterdag mag ik vier keer deze kasseienstrook over, dat wordt nog een hele opdracht. Je moet constant geconcentreerd naar de weg kijken, want het wegdek is precies dat: weg. Soms zijn de zijkanten goed begaanbaar, dan weer niet. Zaterdag zigzagdag. Het levert me wel een nieuw wedstrijdmantra op: ‘Lars Boom en ik, wij zijn echt goed op kasseien.’


Grappig hoe het hoofd dan werkt, en zeker het mijne, opeens ging ik allerlei positieve(?!) dingen bedenken. Dat het windje wel erg lekker fris was, er op veel stukken schaduw is van de bomen die langs het pad staan, dat er vast veel mensen langs de kant staan om aan te moedigen (helpt altijd), dat er vast veel te zien is op het strand wat fijn afleidt. Genoeg positiefs dus, zeker voor mijn doen…

En weer terug naar mijn eigen werkelijkheid: er is ook nog een klein bruggetje dat er van de zijkant best flauw uitziet, maar dat ultrakort, en net zo steil omhoog gaat. Dat ga je de vierde keer wel voelen. Maar het is nog geen ‘Stairway to Heaven’ die ook dit jaar weer op me ligt te wachten in de Ironman 70.3 van Rapperswil. (Ben benieuwd hoe ik die dan weer ga relativeren.)

Het lopen ging goed, alles relaxed en soepel. Hopelijk voelt het zaterdag ook zo. Maar dan sneller.

’s Avonds werden we door het (re)animatieteam van ons hotel getrakteerd op een Quiz(zzzz). We hadden drie formulieren. De eerste teamnaam was TVH, dus ik schreef IJsselmeer op, dat is mijn vereniging. Alsof ik de Baskische afscheidingsbeweging Estah was werd ik acuut geamputeerd uit de groep.

Stelletje fundi’s! Nadat ik de naam had gewijzigd in TVH ‘de jonge garde’, werd ik in genade aangenomen.

De quiz was leuk, er werden allerlei filmpjes getoond van of bloopers, allemaal in de categorie sport. Na de laatste vraag werden de formulieren opgehaald en werden eerst alle vragen doorgenomen zodat je al ongeveer wist hoeveel goed en fout je had. Volgens de telling van Tommy en Peter hadden wij gewonnen, en om een of andere duistere reden (wellicht omdat ik de vragen had opgeschreven en mijn kamernummer op het formulier stond) zou ik naar voren moeten gaan voor de (eventuele) prijs en ook nog kritiek geven (moet je ook echt aan mij vragen) op een vraag die volgens Tommy en Peter verkeerd was beantwoord.

Ik was dan ook erg gelukkig dat wij niet wonnen, Yvonne mocht wel een fles Spaanse champagne in ontvangst nemen. Alweer. De dag ervoor dronken we al champagne op de verjaardag van Yvonne.

Al met al dus weer een geslaagde dag, trainen gaat goed en makkelijk en het uitrusten na de twee volle trainingsweken weken van vorige week lijkt er nu ook voor te zorgen dat de inspanningen hier als peanuts voelen..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Esther Brakenhoff Shared by WpCoderX Copyright © 2014

Mogelijk gemaakt door Blogger.